فیلم در مورد زنی به نام ریحان (فرشته صدرعرفایی) است که شوهر خود را به تازگی از دست داده‌است. شوهر وی برای او فقط قهوه‌خانه‌ای در کنار جاده در نزدیکی ماکو به ارث گذاشته‌است. این زن تلاش می‌کند تا استقلال خود را حفظ کند ولی برادر شوهرش ناصر (پرویز پرستویی) در جلوی پای این زن سنگ انداخته، تا ریحان را مجبور کند که با وی ازدواج کند…
این فیلم محصول مشترک ایران و فرانسه است و همزمان با ایران قرار است در کشورهای امارات، کانادا، انگلستان، و تا چندی دیگر در یونان و آمریکا به نمایش درآید.
طی روزهای اول نمایش در تهران، این اثر، به لطف تبلیغات گسترده و مؤثر آن، با استقبال نسبتاً خوب تماشاگران نیز روبرو شده است.
این فیلم در جشنواره فیلم فجر سال ۱۳۸۳ در هشت رشته نامزد دریافت جایزه بود و در نهایت موفق شد سیمرغهای بلورین بهترین فیلمنامه (کامبوزیا پرتوی) و بهترین بازیگر نقش اول زن (فرشته صدرعرفایی) و جایزه اول بین المذاهب را از آن خود کند.
در نهمین جشن سینمای ایران در شهریور ۱۳۸۴ که تا حد زیادی از سلیقه ها و سیاستهای جشنواره فیلم فجر دنباله روی شد، این فیلم باز هم جوایز بهترین فیلمنامه و بهترین بازیگر نقش اول زن را از آن خود کرد.
تاکنون این فیلم به جشنواره های تورنتو، نیویورک، شیکاگو، تسالونیکی یونان و ریودوژانیرو برزیل راه یافته است.
