فیلم سینمایی پرسه‌در حوالی‌من :
سایه در آستانه تولد سی سالگی اش، در دل ِ تهران ِ امروز به دنبال رویایش می رود؛ رویای مادر شدن.
پرسه در حوالی من که آخرین اثر این فیلم‌ساز است، تمام استانداردهای یک سینمای شاعرانه و احساسی را دارد.
غزاله سلطانی در اولین تجربه فیلم‌سازی بلند خود، به سراغ داستان دختری به نام سایه (مهراوه شریفی‌نیا) می‌رود که در آستانه سی‌سالگی و در میان شلوغی و ازدحام تهران، بیش‌ازاندازه تنهاست؛
اما رویکرد سلطانی از جایی جالب می‌شود که به‌جای تأکید بر تناقض زندگی سایه و شهر و اطرافیانش، بر خود کاراکتر اصلی تکیه می‌کند و فقط زندگی او را به تصویر می‌شود.
از طرف دیگر سایه یک شخصیت سینمایی محض و کاراکتری شکل یافته جهت روایت یک داستان خاص نیست.
سایه نماینده همه دختران امروزی تهران و همه کلان‌شهرهاست.
دخترانی که نه بنا به سنت‌های کلاسیک ازدواج‌کرده‌اند و نه به‌مانند دختران غربی و مدرن کاملاً مستقل هستند.
اساساً سلطانی در پرداختش در «پرسه در حوالی من» از هرگونه اغراق و زرق‌وبرق بیهوده می‌پرهیزد و در کمال سادگی روایتش را پیش می‌برد.
روایتی که در تنهایی‌های کش‌دار سایه به مینی مالیزم طعنه می‌زند…
