این فیلم در ژانر اجتماعی با نگاهی انسان دوستانه، قصه‌ای امید بخش را به شیوه‌ای متفاوت روایت می‌کند.
داستان این فیلم، داستان دو زن راننده تاکسی، یک بازیگر، یک استاد موسیقی و شخصیت‌های دیگر است که مخاطب در طول فیلم شاهد گر‌ه‌های داستان هر کدام از این شخصیت‌هاست که به صورت موازی روایت می‌شود…
در این فیلم پر لوکیشن و پر بازیگر توانسته با پرداخت مناسب شخصیت‌ها داستانی سرگرم‌کننده با استفاده از تکنیک‌های سینمایی تعریف کند که به دل مخاطب می‌نشیند و با او ارتباط برقرار می‌کند.
رویکرد فمینیستی آذربایجانی که در فیلم اولش هم مشاهده می‌شد در اینجا نامحسوس‌تر حضور دارد.
آذربایجانی برخلاف فیلم‌سازانی چون تهمینه میلانی و رخشان بنی‌اعتماد، پیرو رویکرد فمینیستی متأخر است و به‌جای آنکه برای برابری زن و مرد بجنگد پیام برابری حقوق این دو را می‌دهد، موضوعی که در لایه‌های زیرین آخرین اثرش هم خودش را نشان می‌دهد؛ اما «فصل نرگس» برخلاف آیینه‌های روبرو و آنچه در ابتدای فیلم به نظر می‌رسد، فیلمی زنانه نیست.
«فصل نرگس» از معضلات اجتماعی با دیدگاهی فرهنگی صحبت می‌کند و همه طبقات و افراد یک جامعه را مخاطب قرار می‌دهد.
