فیلم بی خداحافظی درباره رضا صادقی و هنرمندان متعهد و مردمی کشور است که برای آرمان و عشق خود کار می کنند و حاضر نیستند به هر سفارش و قراردادی تن بدهند. اما در این فیلم نه خبری از رضا صادقی است نه خبری از تعهد، نه مردم نه عشق و نه آرمان.
در عوض فیلم پر است از نماهای دکوری کش دار و بی معنی و مبهم که کارگردان سعی دارد با آنها «عمیق نمایی» کند.
این در حالی است که ما در فیلم با عمق هیچ چیز روبرو نمی شویم، حتی با عمق و لایه های شخصیتی رضا صادقی که فیلم درباره او ساخته شده است.
در فیلم ما با خواننده مشکی پوش بداخلاق و تندخویی طرف هستیم که بی خود و بی جهت با همه (حتی دوستان صمیمیش و تهیه کننده کارهایش که از او خواستگاری هم کرده) دعوا دارد.
می توان گفت ژانر فیلم بی خداحافظی اپیدمی امروز سینمای شبه روشنفکری ایران است: «ژانر یاس». ژانری که القای بن بست جزء لاینفک آن است.
احمد امینی کارگردان سینما و تلویزیون ایران است. از مهم‌ترین آثار احمد امینی می‌توان به کارگردانی سریال ماه و پلنگ، سریال اولین شب آرامش و سریال بی گناهان اشاره کرد.
