فیلم سینمایی بیخیال بیخیال :
فیلم C’mon C’mon، تصویری ساده اما غرق‌کننده از زندگی آدم‌ها است. قصه‌ای که در ظاهر بی‌غل‌وغش خود ترومایی لطیف از روابط انسان‌ها را به‌نمایش گذاشته و مخاطب را به دل داستان‌های ملموس بزرگسالان می‌کشاند.
این نمایش از آن فیلم‌هایی است که می‌شود با غرق شدن در آن، به سفری طولانی رفت و به اندازه‌ی ثانیه‌های زندگی، آن را زندگی کرد و دچار لذتی مضاعف شد. همپوشانی فرم و محتوای C’mon C’mon، آنقدری عالی و زرق‌وبرق‌دار است که حتی کسانی که میانه‌ی خوبی با فیلم‌های هنری و کم‌بودجه را ندارند، بالاخره در جایی، تسلیم اثر خواهند شد.
فیلمی به‌شدت ریشه‌دار با حذف کلیشه‌هایِ مرسومِ قصه‌هایی بااین‌حال‌وهوا است. اثری که عناصرش برای تنیدن در یکدیگر بسیار تراش خورده‌اند تا با شاعرانگی هرچه تمام‌تر در ساختاری قابل دفاع خود را نمایان کنند. واکین فینیکس که برای دو سال است تنها تصویر جوکر از خود را در ذهن‌ها به‌جای گذاشته، در این فیلم، یک شاهکار از خودش به‌نمایش می‌گذارد؛ و به جایی ورای شخصیت جوکر می‌رسد. فینیکس در زودباش زودباش به چیزی بالاتر از ارائه‌ی یک نمایش رسیده و مخاطب نمی‌داند که او در چه چیزی خودش را غرق کرده است.
